Thursday 2025-03-06

Prayers, etc.: * 05:00 – Prayer to St. Michael the Archangel * 06:00 – praying The Angelus * 06:30 – praying the Joyful Mysteries of the Holy Rosary in English, followed by the Memorare * 10:30 – Readings from today's Mass include – Lesson: Eccli 51:13-17 and Gospel: Matt 13:44-52. * 10:45 – making an Act of Contrition then making an Act of Spiritual Communion, followed by praying Archbishop Vigano’s prayer for USA & President Trump. * 11:00 – Today's Morning Devotion (Psalm 35) found in Benedictus Magazine, followed by the Canticle of Zacharius (Lk 1:68-79). * 11:15 – Thought for today from Archbishop Lefebvre: As all spiritual authors tell us, a man who is not moving forward is moving backward. We cannot tread water; we are fooling ourselves. If there is no more striving after perfection, our soul becomes tepid. And tepidity is the great sickness of our souls. * 12:00 – praying The Angelus * 14:10 – prayerfully reading The Athanasian Creed. * 18:00 – The Angelus, followed by today's Evening Devotion (Psalm 136) found in Benedictus Magazine, followed by the Magnificat: Luke 1:46-55 * 18:40 – praying the hour of Compline for tonight according to the Traditional Pre-Vatican II Divine Office, followed by Fr. Chad Ripperger's Prayer of Command to protect my family, my sons, my daughter and her family, my granddaughters and their families, my great grandchildren, and everyone for whom I have responsibility from any demonic activity. – And that followed by the Thursday Prayers of the Association of the Auxilium Christianorum.

Health Metrics: * bw= 218.15 lbs. * bp= 106/62 (73)

Diet: * 06:00 – 1 pb&j sandwich, 1 banana * 09:00 – 1 seafood salad sandwich * 13:00 – BIG buffet meal, 3 full plates + dessert * 14:30 – snack on saltine crackers * 17:15 – snacking on cheese and crackers

Chores, etc.: * 05:00 – listen to local news talk radio * 06:15 – bank accounts activity monitored * 06:50 – follow news reports from various sources * 11:20 – tuned into the radio call of today's women's college basketball game, IU vs Oregon Ducks * 12:30 to 14:00 – away from the house, took care of business at my bank and lunched with the wife at a new to us restaurant * 14:15 – listening to MLB spring training game, Rangers vs Dodgers * 16:45 – listening to the Georgia Southern Sports Network ahead of the Georgia Southern Eagles mens basketball game vs the Georgia State Panthers

Chess: * 16:35 – moved in all pending CC games

posted Thursday, 2025-03-06 ~20:05 #DLMAR2025

A pretty good Thursday winds down. An unexpected chore this morning: replacing the American flag which had become shredded during that big wind which did so much damage locally. Didn't have another American flag handy that would fit my flag pole, but I did have a State of Texas Lone Star Flag that fits, so that's what's flying out front now.

posted Thursday, Mar 6, 2025 at ~7:58 PM #QNMAR2025

Why, when there are so many, did I decided to make my own ruleset?

Exactly because there is so many. All of the good, some gooder than others but still.

The one I know best is Ironsworn, but the influency from Fabula Ultima and watching a recent video on someone’s ruleset, Firepit (youtube video) it was called, kind make it feel Ironsworn is not really what I want.

To be honest, I was trying too hard with it.

Is it balanced and I plan to do anything with it?

Absolutelty not.

As my Final Fantasy XIV character says in its search comment: “I’m in for the fun, efficiency be damned.”

Same spirit for balancing stuff out.

As for doing something with it. Not quite.

I started a Writing Challange (https://writingmonth.org/~cavanholi/) 1000 words per day during the days of Lent.

I won’t be rellying on the ruleset for much, my objective is to write. But I may use it if I feel suitable. That’s what about trying too hard. I think I focus too much on the setting, the mechanics of it, when using some ruleset or another, when what I want is to write with some element of chaos.

So no fault to any of the Solo RPG rulesets out there, it is just me being me.

How deep is it?

You know the tip of the iceber that is just above the water. Yeah, that, but just the surface. If you poke it, you will find void inside. That is to say, not deep at all.

They are not rules to build a world, nor there are tables for names and etc. I have Fabula Ultima dn Ironsworn, amongst others, for that if I need it.

It is really an Oracle, built upon that of Firepit; some character stats, akin to Fabula Ultima but not exactly the same; a difficult table, stats modifiers and very basic rules.

I plan to introduce them as in future posts. Unless I forget about this blog for the next dozen years or so.

#RPG #SoloRPG #WritingChallange

• I’ve been making some notes the past year about my efforts to be more conscious of how I am interacting with the internet (not just when, or for how long I interact). What apps I’m using, what devices, what conscious constrictions I’m placing on myself, etc. And seeing a number of things about this story is encouraging me to write something longer for this space.
• I really appreciate this way of thinking about political formations. Not just with the current wave of reaction, also across the political spectrum. Plenty of ways to sort the Left with these same categories.
• I am big fan of any discovery that throws into question just how far back humans found themselves in a particular part of the world, especially in the Western Hemisphere.
• I expect that most of, if not the entirety of my life will involve us unpacking how the experience of
• And I want to include some reference to stuff like this in my aforementioned musings. I’m definitely at the age where I start saying “kids these days” and also I think there is a dangerous dearth of basic computer education in US society considering how much our lives are now built around computers.
• 2025 as 2020
• I gotta watch this movie.

And how do you hold on to the existence of fact, the existence of the record, the existence of truth, even when institutions that are ostensibly meant to back you against these figures of aggressive unreality are no longer supporting you and are flawed in their design.

Quinta Jurecic

Young Warrior-Monk

Character Change: lose one Elementalist level, and Vortex alongside it; gain one level of Wayfarer

Questions

• What is the centuries old mystery you’re obscessed with?
• Is it true that something are better left buried beneath the sands of time?
• Who was your mentor? What is your relationship with them?
• Your powers are used in war. How do you feel about it?
• You have visited and met many places and people. Is there one you can’t forget?

Stats & Equipment

Dex: 8 | Ins: 10 | Mig: 6 | Wil: 8 | HP: 35(17) | MP: 58 | IP: 8 | Def: 8 | MDef: 12 MP +13, IP +2, Able to perform Rituals

• Tome – Ins+Ins – HR +6 Physical
• Silk Robe – Mdef: Ins +2

Skills

• Focused [1/5] {Loremaster} Increase Max MP by SL*3 (3). Gain bonus of SL (1) on open checks using Ins+Ins.
• Knowledge is Power {Loremaster} May replace one attribute in accuricy check by Ins.
• Quick Assessment [1/6] {Loremaster} May spend SL*5 (5) MP at start of conflict: for every 5 MP, chose one option: Learn trait, find a Damage type afinity.
• Elemental Magic – Fulgur {Elementalist} Up to Three targets suffer HR+15 bolt damage. Targets become dazzed on critical hit. Cost 10 MP / Target.
• Tavern Talk [1/3] {Wayfarer} Gather information at Taverns/Inns

So this will cover 3 weeks of notes!

• 🍵 I have been feeling (more) introverted this winter. I’ve been enjoying quiet activities, such as reading, walking, yoga, meditation, some private journaling. That means I haven’t shared too much online as well. It’s probably the winter vibes when I usually get more introspective, and I search for extreme coziness.
• 🌼 Spring is getting closer and closer (not quite there yet, because I live in winter land, and winter might last up to April/May) but I hear some birds chirping here and there, while temperatures start getting above zero during the day (here and there).
• 📝 Even though I listed “Journaling” above, I’m not journaling as much as I wanted. I had this goal to do longer private journaling sessions once a week for a more in-depth brain dump. But I didn’t. It just didn’t work out for me. On the weekends I’ve been staying away from my computer as much as possible. I just wanted a break. And journaling by hand never appealed to me. I prefer typing.
• 💼 At work I’m still working on a temporary cubicle (while office renovations are ongoing), and I feel like the noisy environment is very distracting to me. Some days I handle it well, and I can put on my headphones with some music and be focused. Some days it feels cluttered and messy. The cubicles walls are super short, so I can see my neighbors monitor screens and vice versa. I find that very distracting. There are still 1-2 more months of renovations, and I’m doing the best I can to manage this work situation.
• 🖥️ My left cubicle neighbor always has a small window with YouTube videos playing while she works. And it’s fine, I mean, she uses it as background noise I guess, but I always wonder how she can get anything done. Sometimes I feel that little screen bothers me. There is no rational reason for it to bother me: she uses headphones, so it’s quiet, it’s small (she keeps it in a small window between her 2 monitors) but when I look left to glance at the window on the far end of the room, I see that screen in the vicinity of my field of vision and I get overwhelmed/distracted by proxy. It’s weird, it shouldn’t affect me at all, but I can’t help it some days.
• ⛸️ Me and my partner went ice skating on an outdoor trail! It’s a place called River Oak Skating Trails. I was excited to try it out, but I wasn't ready for the ups and downs and twists and turns. The trail is not flat (like the Rideau Canal) and I’ve never ice skated uphill or downhill. It’s not super sloped but sloped enough to make me completely lose control before a bend to the left, where I tried to snowplow-style slow down and fell spectacularly. I bumped my head on the ice, and I think I passed out for a couple of seconds, because I remember waking up sideways with my partner talking to me and I wondered where I was. Anyway, I got a tender spot at the back of my head for a couple of days, and a bruised right hand palm, but nothing else. It hurt my pride most of all.
• ⛸️ There is only one more ice-skating class left in this season for me. I made a lot of progress! I can do forward crossovers both ways and I got better at using the blades for tight turns and stops (as long as they are not in a sloped terrain – see above).
• 🧩 We finished the “Tiamat Queen of Dragons” puzzle! 🥳
• 📖 I was feeling a bit tired on the weekends, so I didn’t do much expect for reading (and the usual regular house chores, etc). I didn’t even want to watch anything because screens were causing me headaches most of the time. No video games either. I’m reading Ali Hazelwood’s “Deep End” romance because I just need a comfort read right now.
• 🧘‍♀️ I got a peg board for my yoga space to organize some of the accessories I use daily.
• 📫 I let my Inbox become messy, I skipped several weekly reviews, and that only made me feel more tired and scattered. But this week I managed to process my digital inboxes, update my work notes, revise my projects and next actions and get some clarity.
• ✅ One of the things I realized about my projects and next actions lists in Nirvana is that I have a bunch of stale items in there. I plan to do a much more in-depth review of my system in the coming days. Delete old stuff, move things to someday-maybe, delete items I no longer want to act on, clean up my someday-maybe lists.

—-

Post 75/100 of 100DaysToOffload challenge (Round 2)!

#100DaysToOffload #100Days #weeknotes

A trill of air splits bark, ice shards cling, then. nothing.

Wind gnaws at the brown leaves brittle bones, to cut its teeth.

A twitch. Thaw sweats from stone.

The breeze sharp as a sparrow’s laugh.

Grows fangs of clover, chews through winter’s final grasping breathes.

#poem #poetry

Day 2521 I feel clearer. I feel better. I feel slightly refreshed but honestly for the first time in a long time I don't feel shit or down in the dumps. I'm not sure what's different but I don't feel hazed and I just overall feel healthier. Earlier in the day I felt like shit, didn't sleep enough and was tired. When I got home from work same thing just tired. But now I don't know what changed. I just feel alive.

#Chapter25

Hilarious! Anyone who has played Skyrim will get a laugh out of this.

https://www.youtube.com/shorts/Wf8yEYJmXAA

#Videogames #Skyrim #KingdomComeDeliverance2

Seit ein paar Wochen spüre ich wieder die Anonymität der Großstadt. Zwischen zwei Zielen begegne ich niemandem, den ich kenne. Die Gesichter um mich herum verschwimmen zu einer Menge, über die ich nichts weiß. Es ist eine eigenartige Mischung aus Unaufgeregtheit und Beruhigung – als wäre ich ein Beobachter, nicht wirklich Teil davon. Und doch nagt eine Frage an mir: Welche Realität nehme ich hier eigentlich wahr? Ist es eine, die mir das Gefühl von Distanz und Neutralität gibt, oder ist es eine naive Blase, die mich von dem abschirmt, was in und mit unserer Gesellschaft geschieht?

In der Kleinstadt, in der wir die letzten drei Jahre gelebt haben, war das anders. Dort blieb man nicht unbemerkt. Ich mochte es, auf den 120 Metern zwischen unserem Haus und dem Marktplatz bis zu fünf bekannte Gesichter zu treffen – ein kurzer Gruß, ein paar gewechselte Worte, ein Gefühl von Vertrautheit. Doch nicht jede Begegnung war willkommen. Da war der Immobilienmakler mit der netten Familie, der ohne Zögern erzählte, dass er Homosexualität abstoßend finde und sich wünsche eine Partei wählen zu können, die seit 1945 verboten ist. Wir grüßten uns trotzdem. Nicht aus Gleichgültigkeit, sondern weil ich noch immer glaube, dass man sich solchen Kontakten nicht entziehen darf. Man muss ihnen freundlich, aber bestimmt entgegentreten. Niemand lässt sich ändern, aber man darf auch niemanden in dem Irrglauben lassen, unwidersprochen im Recht zu sein.

Oder der Koch im Imbiss, wo sich die halbe Nachbarschaft traf. Seine Geschichten waren ein wilder Mix aus Wirklichkeit und Fantasie, längst nicht mehr klar zu trennen, doch sein Essen war köstlich – und es brachte die Menschen zusammen. Seine privaten Fehden, die er mit nahezu allen austrug, isolierten ihn zunehmend in der Stadtgesellschaft. Irgendwann wagte kaum noch jemand von uns Stammgästen, ihm zu widersprechen, egal wie abstrus seine Worte klangen. Nicht aus Angst, sondern aus einer Art stiller Übereinkunft, dass er einer von uns war – ein Mensch, den man nicht ausgrenzen wollte. Vermutlich werde ich in der Großstadt nicht einmal mit einem Koch ins Gespräch kommen. Und wenn doch, wenn mich etwas stört, werde ich einfach nicht wieder sein Lokal betreten. Aber solche Imbisse wie in der Kleinstadt gibt es hier ohnehin nicht mehr.

Die Anonymität der Großstadt bringt eine gewisse Erleichterung. Ich sehe weniger rote Punkte – doch nur, weil ich nicht hinsehen muss. Aber verschwunden sind sie nicht. In der Kleinstadt konnte ich sie nicht ignorieren. Sie zwangen mich, mich mit ihnen auseinanderzusetzen, ob ich wollte oder nicht. Und das kostete Kraft. Doch während sich Veränderung in der Großstadt oft anfühlt wie eine abstrakte Idee, wird sie in der Kleinstadt zu einer alltäglichen Auseinandersetzung – mühsam, aber unvermeidlich. Vielleicht ist es genau diese alltägliche Auseinandersetzung, die mich in der Kleinstadt erschöpft hat – und doch frage ich mich, ob mich die Ruhe der Großstadt nicht auf eine andere Weise abstumpft.

Moving forward doesn't mean moving on

I miss you I miss you Miss you Miss, you You. You.

You were taken for granted. Shelved too often. NEVER the star of the show.

But without you, The show can’t go on, Even though it must.

And, I suppose it will. Time waits for no one, After all.

There are plates to spin, Lions to tame, Clowns to prat.

Time will heal this rent heart, And the audience won’t know. Not directly.

But, they’ll sense the loss And wonder why the performance Isn’t quite what the poster promised.

---

---

I have had to move on from other relationships in life. And it is usually watching them drift away in the stream of time. About 10 years ago, within the span of 4 weeks, I lost two people very dear to me. The kind of people who are with you your whole life. It was a difficult adjustment and there was plenty of sadness. But now, well into the doorway of middle age, I am finding this current round of losses (another pair) incredibly difficult. Far more difficult than those many years ago. Perhaps I am more emotionally vulnerable? The pressure in the world? Or maybe these souls contributed more to my day to day than those others who, while with me longer, had less impact in my living time.

Whatever the case, I am finding myself not letting them drift into the stream of time, but clinging to their memories like trying to save a dying man caught in a torrent, about to be pulled into an undertow. It is cold and wet here. Misery incarnate, dripping with despair.

This too shall pass, and I will have to be content with understanding that loving another person doesn't require them in order to grow in depth and expanse. When you carry a person with you in your heart, they will stay there whether you have coffee with them, or never see them again.

I do wish being gone diminished the pain though.

---

#poetry #memoir #confession #sxsw

Van Voorbijgaande Aard zet Leonie (van der Togt) extra lang aan het werk en laat de Talking Heads opdraven alsexcuus.

Iedere keer als ik moet komen opdagen voor een stukje inleiding is het de bedoeling om te zorgen voor een beetje context, water bij de wijn of om te benadrukken dat het maar fictie is maar voor zover ik weet draag ik alleen maar bij aan de staat van totale verwarring waar dit oorblog iedere keer live verslag van doet. Waarschijnlijk word ik daarom tegen mijn wil in in dienst gehouden, echter niet tegen mijn wil betaald, ik zou alleen graag betaald willen krijgen gewoon omdat ik leef niet omdat ik zogenaamd van nut moet zijn in een gefabuleerde werkwereld, een nep omroep die opzich wel echt omroept over andere zaken en niet zo vaak en indringend over die hippere, belangrijker gebrachte meningen en overtuigingen te horen, zien overal elders. Het merendeel van dat nijvere al om gedonder ons eigen, het menselijk eigendom, bestaat uit verzinnen van redenen om te doen en blijven doen wat je nu doet en als je dat goed kan later ook nog doet, hoe beter je jezelf een loer kan draaien des te beter voldoe je op en rondom de werkbodem, maar de enige juiste, geldige verklaring betreffende deze noeste, kranige arbeid is het geld, en dat, die prijs die bij je binnenkomt en weer elders wordt betaald, is een koopwaarheid, 100% puur vals, een geadverteerde versie van iets dat er niks toe doet maar aan u wordt verkocht als ontzettend belangrijk, onmisbaar, net als ananas jam, U kan onmogelijk zonder al dat gedoe, echt goed koopwaar. In het begin van mijn loopbaan als omroepster voor omroepen vond ik dat heel makkelijk, alles was leuk zat om met een gering aantal eigen leugens aan andermans werk te worden gesteld. Ik presenteerde er op los, waardeerde mijn smoeltje, dat deden anderen ook, later moest ik meer en meer redenen aanvoeren, invoegen, bijsteken om deze autocue strijd te leveren, zeker met iemand als Aard aan het stuur van het tekst opvoer apparaat. Het helpt dat hij mijn smoeltje goed kan waarderen waar andere deelnemers wat dat betreft zijn afgehaakt, hij is ook zeer gul, betrouwbaar, en zeer groot geschapen gevoel voor humor.. Aard, blijf je me nou jennen?! Donder op met je live tekst aanpassingen. Dit valsmunterijtje staat mij wel toe u aan te spreken over het nu volgende vertaalde liedje, de bron bekend als Psycho Killer, maar wij zijn hier, bij het enigste oorblog, overal en elders, volstrekt tegen killen, en ook een tikkeltje tegen Psycho, de éne persoonlijkheid wat meer dan de ander, Maar ja, er is loon, mensen werken, ze geven zich zin, lonen de vlijt, netheid, prijzen aanpassing en gehoorzaamheid, desnoods met doden van anderen op efficiënte wijze, volgzaamheid waarderen we het aller, allermeest dus til je elke werkdag, is iedere dag, onderdeel zijn van andermans werk is ook werk, zelfs al koop je dat zitje, je tilt dus dat corpus delict iedere keer weer naar waar je tel computer staat of waar de hamer en sikkel in het hok van je baas basis op je hand en spandiensten wachten, ramt je ijver op een spijkerkop, snelt een spriet de kop of gaat als een lustmoordenaar in beuken op onschuldige toetsen en dan ga je naar huis en kijk je naar het werk van anderen ten bate van de ontspanning gelinkt aan de netwerk spanning. Geen killer dus maar een psycho minnaar, een liefdes maniak machinaal aangedreven bedrijver in luste, de in elkaar geflanste seks machine van James Brown, vlees geworden kapitein Cock van de penetratie industrie. Is het beter dan een killer, geen idee, waarschijnlijk, hopelijk. Het is zeker een filler voor dit weblog, wordt het de grote doorbraak van onze anti-held, hopelijk niet, de cum back van het avant terrible van de Neederlandsche letterbranche, het netste, onopvallendste punk jochie, de wanna be schorrie morrie die maar niet kan stoppen met deugen, net als 99,9% van de rest van dit ziekelijk brave land, deze .compagnie van gelovigen in de economie religie. Met god komt alles goed, met goud komt alles goed en het kwam het in beide gevallen niet, niet eens in de buurt ervan. Kijk dat bedoel ik nou, dit moet ik oplezen, ik moeder van vijf planten, twee honden, H.Z.N. en Komhierverdomme!, de ware brokken en water manager, opgescheept met zoveel inleiding voor een liedje van net geen vijftien minuten over een lust moordenaar/minnaar, dat zal mijn loon zijn voor onderdeel uitmaken van het al wat deze VVA omroep is maar het is zeker niet meer een droombaan meer een nachtmerrie baan. Als dit nog langer duurt loopt mijn make-up uit Aard, waarheen, waarvoor. Had ik maar een echte baan in een fabriek aan de lopende band dingen in dingen doen, een schakel zijn in iemand anders droom van financieel succes in de succes met ondernemen wereld, zitten of staan met al die oplichtende knopjes en radartjes, de hele werkdag stroom gereguleerd en gerelateerd. Nu zit ik hier af te zien met deze immens lange proloog van een niet eens echt goede vertaling, veel te platvloers, zelfs voor een single die normaliter horizontaal ligt en dan met de stroom mee zal draaien met een uitstekende naald stevig in de groef. Ik heb een heel vast, steun muurvast contract daarom durf ik dit hard op tegen u te zeggen, hoog gewaardeerde miljarden op de voet volgers, deze, autocue dictator Van Voorbijgaande Aard doet dit om mij te ergeren, hij vult de cue terwijl ik hier zit live & direct aan met deze nonsens, hufter, slavendrijver, dit is mega grens overschreiend, ik weet nog niet precies wat de grens is maar dat zoeken ze maar uit in de rechtszaal daar zijn die lui voor, dat is hun salaris, jam op de boterham, auto aan de laadpaal en zo, of we praten er later over in de kantine van de omroep met champagne, pannenkoeken, citronella pudding en een toetje na .. ik ga, ik vertrek, voor ik mijn eer herontdek en aantasting ervan opmerk. Veel plezier nog. O, De naam van het volgende lied is Psycho Minnaar,

Autocue Hoofd – Psycho Minnaar

Talking Heads – Psycho Killer https://youtu.be/eauZzwt8Ci8?feature=shared

Ik zie het feit dat voor me staat Ik heb zin, ik ben wellustig, ik sta paraat ik ben onrustig' de zinnen zijn gezet kom toch, laat 't niet plakken in het net

Psycho minnaar, wie is dat, wat is het Vee, vee, vee, vee, vee, veel vaker Bij, bij, bij, bij, bij, bij, bij, bij staan

Psycho minnaar, wie is dat, wat is het Vee, vee, vee, vee, vee, veel vaker Toe, toe, toe, toe, toe, toe, toe slaan

Jij begint eraan maar er komt niks uit Jij maakt de tijd vol zonder zin en zonder doel Als ik eraan begin dan maak ik het af Doe ik het een keer, dan doe ik het vaker.

Psycho minnaar, wie is dat, wat is het Vee, vee, vee, vee, vee, veel vaker Bij, bij, bij, bij, bij, bij, bij, bij staan

Psycho minnaar, wie is dat, wat is het Vee, vee, vee, vee, vee, veel vaker Toe, toe, toe, toe, toe, toe, toe slaan

Wat ik deed die nacht Wat ik toen te berde bracht Deed mijn hoop herleven Dat ik zou komen in de gloria Fijn zo Ja, ja, ja, ja, ja, ja, jaaaah

We zijn hitsig, we zijn innemend mensen zijn slecht als ze niet coöpereren.

Psycho minnaar, wie is dat, wat is het Vee, vee, vee, vee, vee, veel vaker Bij, bij, bij, bij, bij, bij, bij, bij staan

Psycho minnaar, wie is dat, wat is het Vee, vee, vee, vee, vee, veel vaker Toe, toe, toe, toe, toe, toe, toe slaan

#002104 – 03 de Março de 2025

Um dos meus textos favoritos de todos os tempos é um prefácio: a introdução da Ursula K. Le Guin ao seu romance “The Left hand Hand of Darkness”.

#002103 – 02 de Março de 2025

Fennesz e Alva Noto, demasiada cafeína, sol intermitente.